Theo Pino, de toekomstige arts die de opvolger van Ilia Topuria wil worden: "Veel mensen doen gekke dingen met hun gewicht, je moet goed op je gezondheid letten."
Nog maar een paar dagen tot het grootste gevecht uit zijn professionele carrière tot nu toe, tijdens WOW 21 in Marbella, het evenement georganiseerd door Ilia Topuria . Die datum waar hij zo hard voor heeft gevochten. Terwijl hij zich voorbereidt op de grote dag, praat de jonge, uit Cádiz afkomstige Theo Pino, eveneens geneeskundestudent, met 20minutos , enthousiast en verlangend naar het moment.
Met een score van 12-5 in zijn voordeel is de veelbelovende Mixed Martial Arts-vechter ervan overtuigd dat hij komende zaterdag de overwinning binnenhaalt en dat hij in de toekomst traumatoloog zal worden en ook buiten de kooi aan sport zal blijven doen . Dit is een droom waar hij nu al naar streeft. Op die manier combineert hij zijn rol als Mixed Martial Arts (MMA)-vechter met een carrière in de geneeskunde, iets wat tot nu toe ongekend was.
Hoe begon jouw MMA-avontuur?
Aanvankelijk was ik judoka vanaf ongeveer mijn tiende. Ik kreeg een beurs voor het High Performance Center (CAR) in Madrid, net toen ik aan mijn medische studie begon. Daar zijn de studies niet zo belangrijk; je moet medailles winnen en presteren. Ik besefte dat als ik bij de CAR, de medische faculteit, zou blijven... het voor mij niet haalbaar was, en de druk van mijn familie, die zag dat ik de financiële middelen niet zou hebben, zelfs niet als ik Olympiër zou worden, deed me terugkeren. Ik kende mijn huidige coach, Manuel Mariscal, al en via hem kwam ik in aanraking met MMA. In mijn eerste MMA-wedstrijd ging ik alleen naar judo.
En hij won?
Ja, ik won in ongeveer 1:40, maar ik heb geen enkele stoot uitgedeeld. De tactiek was worstelen. Zo is het allemaal begonnen. Toen ik terugkwam uit Madrid, hoefde ik alleen nog maar aan mijn MMA-avontuur te beginnen, en ik heb al wereldkampioenschappen en Europese kampioenschappen gewonnen... dus ik ben best goed.
Hoe was die verandering?
Het meest ingewikkelde onderdeel was de guard (de verdedigende positie op de grond wanneer een vechter zich onder zijn tegenstander bevindt), omdat het precies het tegenovergestelde is. Ik vecht met mijn rechterbeen naar voren in judo, en in MMA is het precies het tegenovergestelde voor binnenkomen, neerhalen, alles... Het was een constante verandering, het moeilijkste in die eerste maanden. Bovendien is het een compleet andere sport, omdat er zoveel stoten tegelijk zijn, vuisten, benen... stel je voor. Judo is relaxter.
Waar sta je in je carrière? Ben je professioneel bezig met MMA?
Ja, ik behandel het als een baan. Ik train minstens vier uur per dag, tussen de drie en vier uur, afhankelijk van het soort training dat ik doe. Het is geen hobby meer; het is een baan, ook al weet ik dat het erg moeilijk kan zijn om de grote competities zoals de UFC te bereiken, maar ik zal er alles aan doen om die droom te verwezenlijken. Ik blijf ook met beide benen op de grond, wetende dat het een moeilijke weg zal zijn, en ik hoop dat blessures me zullen sparen, wat mijn carrière echt kan vertragen, terwijl ik het ook nog eens moet combineren met mijn medische opleiding, wat lastig is.
Hoe train je je geest om te kunnen concurreren in MMA?
Alles wat ik eerder heb gezegd, maakt me sterk genoeg om de wedstrijd in te gaan en te denken: 'Hij heeft niet harder gewerkt dan ik.' Om acht uur te studeren, moet je ook sterk zijn; dat is niet zo makkelijk. Weten wat ik doe, maakt me sterk genoeg om te zeggen: 'Je gaat me niet verslaan.' Mentaal ga ik altijd heel sterk, omdat ik weet hoeveel werk ik heb verzet om daar te komen. Soms, als aanvulling hierop, lees ik ook een paar boeken over boeddhisme, stoïcisme en dergelijke. Dat helpt me ook mentaal sterk te blijven.
En hoe herstel je van een nederlaag?
Soms word ik echt boos en zeg ik: 'Wauw, al het werk dat ik tot dan toe heb gedaan...' Voor het laatste Spaanse kampioenschap had ik enorm veel voorbereiding nodig, en als klap op de vuurpijl had ik ook nog examens en liep ik stafylokokken op (een bacterie die voornamelijk huidinfecties veroorzaakt). Dus verloor ik het kampioenschap; ik had geen schijn van kans. Dat maakte me mentaal kapot; het voelde als een nederlaag; ik was geen kampioen.
Ik denk altijd dat wat er voor je is, er ook moet zijn om te proberen te begrijpen waarom ik na zoveel werk heb verloren. Ik denk altijd dat ik nog tijd heb om te verbeteren. Ik denk niet dat één nederlaag je definieert; je hoeft niet op te geven. Ik ga me niet neerleggen bij één nederlaag die mijn droom wegneemt.
Wat kenmerkt jou als vechter, zowel binnen als buiten de kooi?
Van buitenaf, discipline. Ik heb veel discipline. En van binnen, de druk die ik kan uitoefenen. Ik ga je pushen tot ik je uitput.
Het is bewonderenswaardig wat Ilia Topuria allemaal presteert en hoe ze dat heeft gedaan.
Denk je dat je tegenstanders dat zelfvertrouwen in gevechten opmerken?
Ja, ze willen het verbergen om te laten zien dat ze sterker zijn, maar als de kooi sluit, is wat er is wat er is. Ik ben best sterk voor mijn gewicht, dus ik oefen die druk uit. Mensen die goede gevechten of veel rondes hebben gehad, heb ik later gewonnen, en ik heb makkelijk gewonnen of het was niet zo moeilijk voor me. Hoewel hij aanvankelijk zei dat hij me zou verslaan en dat ik heel slecht ben, laat hij dat uiteindelijk zien en geven ze me gelijk.
Wat vind je van het WOW 21-gevecht?
De waarheid is dat het heel goed is geweest. Ik heb de beste voorbereiding tot nu toe gehad. Ik ben de afgelopen maand in Sevilla met Enrique Wassabi (de tweede Spanjaard die meedoet aan de UFC) geweest. Ik ga voor de beste voorbereiding, ik denk niet dat het mis kan gaan.
Je hebt ook deelgenomen aan Dogfight Wild Tournament, het evenement van Jordi Wild. Hoe heeft dit je zichtbaarheid verbeterd?
Ik vertelde wat vrienden over dat gevecht in de bus naar de universiteit, en mensen zeiden: 'Dus, je hebt tegen Jordi Wild gevochten?' Mensen die niets van MMA afweten, waarderen dat. Misschien hechten ze niet zoveel waarde aan je gevecht in WOW, omdat ze zeggen: 'O, een gevecht', maar het feit dat je vecht op het evenement van Jordi Wild is zoiets van: 'Wauw.' Veel mensen hebben me erover aangesproken, maar het is niet echt het soort publiek dat je moet laten winnen. Het werkt goed; ze betalen je in advertenties. Ik ben in de tweede ronde geëindigd en mijn views en volgers op Instagram zijn flink toegenomen.
Welke invloed heeft het succes van Ilia Topuria op jou?
Ilia toont ongelooflijk veel vertrouwen in hem, en het mooiste is dat hij doorzet. Hij doet alles wat hij zegt. Dat is supermoeilijk. Het is bewonderenswaardig wat hij allemaal bereikt en hoe hij het gedaan heeft. Soms gaat het er niet om wát hij bereikt, maar hóe hij het bereikt. Dan probeer je hem te kopiëren, maar dat is heel ingewikkeld. Ik hoop dat ik dat vertrouwen kan krijgen, net zoals hij het doet in de strijd.
Wat is volgens jou de sleutel tot jouw succes?
Ik denk dat het de inspanning is die hij erin steekt die hem dat vertrouwen geeft, en hem ook helpt zijn tegenstander uit balans te brengen, want je kijkt tenslotte naar iemand die beweert dat hij je gaat verslaan. Het maakt je een beetje gek. Dat vertrouwen komt voort uit zijn werk, en ook uit een psychologische rol die hij speelt tegen zijn tegenstander. Tot nu toe denk ik dat het iedereen gek maakt.
Hij heeft veel zelfvertrouwen en net als Topuria beschouwt hij winnen als vanzelfsprekend. Zie je jezelf over een paar jaar iets soortgelijks bereiken?
Dat kan ik nu nog niet voor je zeggen. Het wordt een kwestie van hard werken. Ik ga er alles aan doen om iets soortgelijks te bereiken, maar dan wel met beide benen op de grond. Ik moet nog minstens zeven professionele gevechten hebben om te kunnen zeggen dat ik er ga zijn. Het werk zal erop gericht zijn om daar te komen.
Ik zie teveel gekke dingen die door MMA-beoefenaars lijken te worden goedgekeurd.
Hoe past MMA bij de studie geneeskunde?
Het is mijn beslissing om het zo aan te pakken. Ik heb mezelf als doel gesteld om een grote MMA-competitie te bereiken en dokter te worden. Elke dag word ik wakker met dat doel, iets wat maar weinig mensen hebben bereikt. Het is erg moeilijk, want het vereist vier uur studeren, twee uur trainen, twee uur erheen, eten, even rusten, en dan studeren en weer trainen. Zo gaat het elke dag. Er komt een moment dat je uitgeput raakt, maar hé, het is een droom.
Hoe ziet een dag uit het leven van Theo Pino eruit?
Ik sta op om 7:30 uur. Om 8:00 uur begin ik met studeren tot 12:00 uur, met een korte pauze om iets te eten. Daarna train ik fysiek tot 14:00 uur, meestal in de sportschool of waar dan ook. Dan eet ik, douche ik, slaap ik wat als ik echt heel erg moe ben, en ga ik naar mijn stage in het ziekenhuis of op de universiteit. Als ik geen stage heb, maak ik van de gelegenheid gebruik om weer te studeren. Om 19:00 uur ga ik trainen tot 21:00 of 22:00 uur, dan kom ik terug, eet ik en ga ik slapen. Dit is elke dag hetzelfde, behalve tijdens tentamentijd, wanneer ik wat meer moet studeren en ik dan een solo-workout doe.
Hoe beïnvloedt jouw kennis over gezondheid je sportcarrière als geneeskundestudent?
Om te voorkomen dat je gekke dingen doet. Soms zie ik te veel gekke dingen die lijken te worden goedgekeurd door mensen die aan MMA doen. Een groot percentage vechters doet gekke dingen met hun gewicht, om nog maar te zwijgen van doping... Je moet goed voor je gezondheid zorgen. Je moet ook voor jezelf zorgen, want je wilt een lange carrière hebben en geen, om zo te zeggen, aardse of cardiovasculaire problemen hebben. Mensen zeggen: 'Oh, ik dope en ik doe dit zo vaak', maar op cardiovasculair niveau is het ongelooflijk riskant. En gewichtsverlies, met zoveel vochtverlies... Oef. Nierfalen moet over een paar jaar aan de orde van de dag zijn voor die mensen die zulke extreme dingen doen. Misschien heb ik dat in de toekomst niet meer. Je moet ook de gevolgen accepteren, maar ik denk niet dat ik zo gek zal afvallen, want ik zie het niet gebeuren. Ik denk wel dat je moet afvallen, maar voorzichtig.
Heb jij nog geen last van gewichtsverlies?
In de amateurklasse, nee. Omdat je je op de dag van de wedstrijd weegt, kun je niet zo'n significante gewichtsafname maken. Ik heb behoorlijk wat spiermassa. Ik vecht momenteel met 77 kilo; ik denk niet dat ik naar 70 kilo ga, misschien 73, maar er is geen vast gewicht. Ik zal de afgesproken gewichten in de profs moeten halen, of als ik in de Major League kom, proberen naar 70 kilo te gaan, maar dan geleidelijker en zonder extreme uitdroging.
Wat denk je dat er gedaan moet worden om een einde te maken aan deze gewichtsgerelateerde waanzin?
Ik vind dat je op je natuurlijke gewicht moet vechten. In het gevecht met Jordi Wild vocht ik met 81 kilo. Ik woog 83 kilo. Ik ben op natuurlijke wijze ongeveer twee kilo afgevallen en ben sterk aangekomen, ik voelde me goed. Als je tegenstander 81 kilo weegt, ook op natuurlijke wijze, is er geen probleem. Gewichtsverlagingen zorgen ervoor dat jij een gewichtsklasse daalt, maar de persoon boven je zakt naar jouw gewichtsklasse, en jij zakt naar de persoon onder je. Als deze gewichtsverlagingen niet zouden bestaan of niet toegestaan zouden zijn, zou de persoon boven je op je natuurlijke gewicht blijven. Ik weet niet waarom ze dat doen. Ik zou blij zijn als je op je natuurlijke gewicht zou vechten en zou laten zien wat je waard bent, zonder al die gewichtsverlagingen en onzin.
Bent u bereid om in de toekomst van categorie te veranderen om te winnen?
De tijd zal het leren. Ik ben nog steeds 22 en word elk jaar een beetje zwaarder, dus het zal steeds moeilijker worden om af te vallen. Als ik op een dag zie dat ik al te zwaar ben, ga ik misschien een gewichtsklasse omhoog. Dat is nog ver weg.
Waar wil je je carrière als arts naartoe sturen? Heeft het iets met sport te maken?
Dit jaar ga ik naar groep 5 en ik heb bijna alles gehaald. Ik ga de MIR doen, wat ik van plan ben, in 2028. Daarna wil ik een jaar of twee, drie vrij nemen om me volledig aan sport te wijden, om te kijken hoeveel we ons volledige potentieel kunnen benutten. Dan ben ik behoorlijk sterk en fysiek volwassener.
Als ik merk dat sport niet de resultaten oplevert die ik verwacht, is mijn idee om orthopedisch chirurg te worden en uiteindelijk in een sportkliniek te gaan werken. Met mijn sportieve cv, mijn goede orthopedisch chirurgschap, mijn methodische aanpak en mijn perfectionisme durf ik te stellen dat ik een goede chirurg zal zijn. Ik denk dat ik atleten kan helpen die in mijn situatie hebben gezeten.
En wat vind je van de controversiële klappen die je krijgt in MMA?
Natuurlijk is één klap niet goed, maar als je naar een MMA-gevecht kijkt, zijn er niet zoveel klappen als bij boksen. De laatste tijd ligt de focus op mixed martial arts, maar misschien is dit bij boksen nog erger, maar hoe dan ook, die trauma's leiden uiteindelijk tot microblessures. Er zijn weliswaar studies die stellen dat het de kans op Alzheimer vergroot, maar ik denk dat je in deze sport ook de gevolgen moet accepteren als je besluit om het op een hoog niveau te beoefenen. Hoe dan ook, ik vind het heel moeilijk dat het aanzienlijke hersenschade veroorzaakt als je goed voor jezelf zorgt en je helm draagt, want ik denk niet dat het op de lange termijn zo slecht met je afloopt. Er zijn misschien gevallen, zoals bij alles, maar ik zou niet zeggen dat het vaker voorkomt dan bij boksen, waar het je kan overkomen omdat je elke dag klappen krijgt. Ik krijg ze niet elke dag, omdat ik worstel, grappling... Op die dagen heb je er geen last van.
- MMA-vechter. 22 jaar oud. Cádiz
Hij begon zijn sport met judo, een discipline die hem ertoe bracht zich in te schrijven bij het High Performance Center (CAR) in Madrid, maar zijn droom om dokter te worden bracht hem terug naar Cádiz. Bij zijn terugkeer vond hij zijn andere passie in mixed martial arts. Jaren later, met een score van 12-5, arriveerde hij bij de WOW in Marbella, overtuigd om er nog een triomf aan toe te voegen.
Wat is jouw mening over het verbod op hoofdletsel bij jeugdwedstrijden?
Ik snap het niet. Het is onwerkelijk om naar een wedstrijd te gaan en te zien hoe MMA mensen op hun lichaam slaat. Je traint en doet niet mee aan wedstrijden. Ik zie het nut van die nepwedstrijd niet in. Het is waar dat het je psychologisch kan helpen, maar het is absoluut niet hetzelfde als of het oké is om mensen in het gezicht te slaan of niet. Ik heb een 17-jarige vriend in mijn sportschool die traint door mensen hoog te slaan, maar als hij gaat vechten, mag hij niet slaan, zelfs niet als hij dat wil en zijn ouders het goedkeuren. Wat is het nut? Bovendien lijkt het me onwerkelijk.
Heb je MMA ooit in je dagelijks leven moeten gebruiken?
Nee, nee, ik ben een brave jongen. Ik ben geen straatkind, geen vechtersbaas of zoiets. (Lacht.)
Sportredacteur voor '20minutos'
Ik ben afgestudeerd in journalistiek en heb een master in professionele multimediajournalistiek van de Complutense Universiteit van Madrid. Ik werk nu op de sportafdeling van 20minutos, nadat ik bij Cultuur heb gewerkt. Ik ben gepassioneerd door sport in het algemeen en voetbal in het bijzonder. Ik wil graag blijven leren en mezelf blijven verbeteren.
20minutos
